آلبرت کینگ و استیوی ری وان: دود، بلوز و نغمه های جاودانه
پادشاهان موسیقی بلوز
وقتی صحبت از بلوز و گیتار الکتریک می‌شود، نام آلبرت کینگ و استیوی ری وان درخشان‌تر از هر دود پیپی در نور صحنه می‌درخشد. این دو اسطوره‌ی موسیقی، نه‌تنها با نواختن گیتار، بلکه با سبک زندگی، شخصیت و تأثیرگذاری‌شان، در تاریخ موسیقی جاودانه شده‌اند. اما آیا می‌توان رابطه‌ای میان این دو و هنر پیپ کشیدن یافت؟
آلبرت کینگ: مردی با استایل خاص و قدرتی بی‌نظیر
آلبرت کینگ Albert King (با نام اصلی آلبرت نلسون Albert Nelson) خواننده و گیتاریست شهیر آمریکایی است. او متولد سال ۱۹۲۳ در یک خانواده ۱۳ نفری است و یادگیری موسیقی را تحت نظر پدرش که در زمینه موسقی گاسپل فعالیت داشت، آغاز کرد و از سال ۱۹۴۹ به صورت حرفه‌ای وارد دنیای موسیقی شد. از آلبرت کینگ به عنوان یکی از مشاهیر و تاثیرگذارترین افراد بر موسیقی بلوز یاد می‌شود و آلبوم زاده در سایه یک نشانه بد Born Under a Bad Sign و قطعه هم‌نام آن به عنوان یکی از برترین آثار تاریخ موسیقی بلوز شناخته می‌شود. این هنرمند با عنوان پادشاه بلوز نیز شناختخ می‌شود. این نوازنده چپ‌دست با صدای عمیق و دراماتیکی که از ساز گیتار می‌گرفت، الهام‌بخش گیتاریست‌های زیادی در موسیقی بلوز و راک شد. صدای لطیف و در عین حال گیرای او با نام مستعار بولدوزر مخملی (به واسطه کار او با بولدوزر پیش از ورود به دنیای موسیقی) شناخته می‌شد. نام آلبرت کینگ در سال ۱۹۸۳ وارد تالار مشاهیر موسیقی بلوز شد و در سال ۲۰۱۳ نیز نام او وارد تالار مشاهیر راک اند رول شد. مجله رولینگ استون نام این گیتاریست را در رده ۱۳ در میان ۱۰۰ گیتاریست برتر تاریخ قرار داده است. آلبرت کینگ در سال ۱۹۹۲ و در سن ۶۹ سالگی از دنیا رفت.
آلبرت کینگ یکی از سه پادشاه بزرگ بلوز بود (در کنار بی. بی. کینگ و فردی کینگ). او به خاطر سبک نوازندگی منحصربه‌فردش—نواختن یک گیتار فایر برد چپ‌دست، بدون تغییر سیم‌ها—شهرت داشت. او با نوازندگی احساسی، نت‌های خمیده و لحن خشن اما عمیقش، الهام‌بخش بسیاری از گیتاریست‌های نسل بعد شد، از جمله استیوی ری وان.
از آنجا که آلبرت کینگ از مردان سنتی بلوز بود، در برخی تصاویر او را با سیگار برگ یا پیپ دیده‌ایم. هرچند که در مقایسه با هنرمندانی مثل جان هرت، شلبی فوته و مارک تواین که پیپ بخشی از هویتشان بود، آلبرت کینگ بیشتر به سیگار علاقه داشت، اما آرامش، صبر و تفکر عمیقی که در دود پیپ یافت می‌شود، در موسیقی او نیز موج می‌زد.
استیوی ری وان: شاگردی که استاد شد
استیوی ری وان، گیتاریستی که بلوز را در دهه‌ی ۸۰ دوباره زنده کرد، عاشق آلبرت کینگ بود. تأثیر عمیق آلبرت بر سبک نوازندگی استیوی، در تمام اجراهای او مشهود است؛ از لحن کوبنده و پرقدرت گرفته تا احساس بی‌حدوحصر در هر نت. استیوی، مثل آلبرت، بیشتر سیگار می‌کشید تا پیپ، اما علاقه‌اش به موسیقی تأمل‌برانگیز و غرق شدن در لحظات، همان چیزی است که بسیاری از پیپ‌کشان هنگام کشیدن پیپ تجربه می‌کنند.
استیوی و آلبرت در مسترکلاسی افسانه‌ای در سال ۱۹۸۳ همکاری کردند. در این مسترکلاس، آلبرت کینگ مثل یک استاد پیر، استیوی را به چالش کشید و به او درس‌هایی داد که حتی خودش هم نمی‌دانست به آن‌ها نیاز دارد. درست مانند لحظاتی که یک استاد پیپ‌ساز، با دستان کهنه‌کارش، چوب را تراش می‌دهد و به آن جان می‌بخشد، آلبرت نیز با کلمات و نواختنش، هنر بلوز را در جان استیوی ری وان زنده کرد.
پیپ، بلوز و تأمل در لحظات
پیپ کشیدن، همان‌طور که بسیاری از هنرمندان و نویسندگان گفته‌اند، بیش از یک عادت، یک تجربه‌ی فلسفی است. بلوز نیز همین است. چه چیزی بلوز را به چنین موسیقی عمیقی تبدیل می‌کند؟ صبر، احساس، و تسلط بر ریتم. دقیقا همان ویژگی‌هایی که در پیپ کشیدن وجود دارد.
می‌توان گفت که اگر آلبرت کینگ و استیوی ری وان پیپ می‌کشیدند، شاید انتخاب‌شان چیزی شبیه به یک پیپ کلاسیک آمریکایی از جنس بریار، با توتون ویرجینیای نرم و کمی لاتاکیا بود—چرا که بلوز، مثل پیپ، باید آرام مصرف شود، تا تمام نت‌ها و طعم‌هایش احساس شوند.
نتیجه‌گیری: دود، نت و جاودانگی
آلبرت کینگ و استیوی ری وان، بدون شک از بزرگ‌ترین نوازندگان تاریخ بلوز هستند. ارتباط آن‌ها، چیزی فراتر از یک رابطه‌ی استاد و شاگردی بود؛ بلکه ترکیبی از احترام، الهام و جاودانگی در موسیقی بود.
بلوز، مانند پیپ، نیاز به تأمل و آرامش دارد. همان‌طور که یک پیپ‌کش واقعی، هر پک را با دقت و حوصله می‌کشد، هر نوازنده‌ی بلوز نیز باید هر نت را با احساس و جان بنوازد. شاید هرگز تصویری از آلبرت و استیوی با پیپ در دست نبینیم، اما روح این هنر در موسیقی‌شان جاری است—و هر بار که یک بلوز خالص را می‌شنویم، گویی دود پیپ، در هوا شناور شده و خاطره‌ی این دو افسانه را زنده نگه می‌دارد. 🎸🔥🚬
برای مطالعه مقالات در مورد مشاهیر پیپ جهان کلیک کنید
🎸🔥🚬
